FAQET E PROJEKTIT
FOKUSET E PROJEKTIT N ON ZONAT Q A JAN P BOTIVRORE P THER Ruajtjen e dy specieve të breshkave të detit që ndodhin në territorin e BE (CARETTA CARETTA DHE CHELONIA MYDAS).
Projekti synon të zgjerojë gjeografikisht EUROTURTLES LIFE në vazhdim, e cila përfshin zonat më të rëndësishme të folezimit të breshkave të detit (Greqi dhe Qipro) dhe bazat kryesore të foragjereve (Greqi, Qipro, Maltë, Slloveni dhe Kroaci) në BE. Duke njohur atë të vogël dhe të shpërndarë zonat fole mund të luajnë njënjë rol të rëndësishëm për popullatat e breshkave të detit, veçanërisht në dritën e skenarëve të ardhshëm të ndryshimit të klimës, projekti synon të përmirësojë statusin e mbrojtjes në vendet e vogla të folezimit në Spanjë dhe Shqipëri, me këto të fundit ndoshta të jenë pjesë e të njëjtit asamble folezimi të foleve të afërta faqet e Greqisë. Sidoqoftë, projekti përqendrohet kryesisht në zonat kryesore të kërkimit të ushqimit për popullatat e breshkave të detit të Caretta caretta dhe Chelonia mydas të cilat riprodhohen në BE por shpërndahen në zona të largëta edhe jashtë territorit të BE. Në mënyrë të veçantë, projekti synon të zvogëlojë vdekshmërinë e lartë të shkaktuar nga peshkimi (kërcënimi kryesor antropogjenik për këto popullata) që dihet të ndodhë në 4 zona detare të frekuentuara nga një numër i lartë breshkash me origjinë nga Greqia dhe Qipro: Deti Adriatik, rafti Tunizian dhe ujërat larg Turqisë dhe Spanjës. Në veçanti, shumica e breshkave të lindura në Greqi kryesisht ushqehen në raftet e Adriatikut dhe Tunizisë. Projekti do të zbatojë veprime në 2 vende të BE (Itali dhe Spanjë) dhe 3 vende jo-BE (Shqipëri, Tunizi dhe Turqi); rëndësia e zonave specifike me përparësi përshkruhet në seksionet vijuese kombëtare “
SHQIPERIA
Vija bregdetare shqiptare përbëhet nga i) ujëra të cekëta dhe plazhe me rërë përgjatë Adriatikut, dhe ii) të thella ujërat dhe plazhet shkëmbore përgjatë detit Jon. Ujërat shqiptarë frekuentohen gjatë gjithë vitit si nga të rriturit ashtu edhe nga të miturit e breshkës së lakuar (Caretta caretta) dhe nga numri më i ulët i breshkave të gjelbra (Chelonia mydas), kryesisht të mitur. Megjithëse foleja e breshkave të detit dyshohej më parë, vetëm kohët e fundit aktiviteti i folezimit nga Caretta caretta është dokumentuar. Zonat kryesore ku do të zbatohet ky projekt janë: gjiri i Drinit, gjiri i Lalzit, Durrësi, Divjake dhe Vlore. Këto janë zona ku i) prania e breshkave është e lartë për shkak të pranisë së lumenjve, të cilët duket se sigurojnë lëndët ushqyese të nevojshme për livadhet e barit të detit, algat dhe jovertebrorët, ii) aktivitetet e peshkimit janë përqendruar dhe gjenden portet, iii) folezimi e breshkës Caretta caretta janë raportuar dhe / ose dyshohen dhe nevojiten informacione të mëtejshme, iv) aktivitetet rekreative dhe projektet e zhvillimit po ndikojnë në dunat e rërës të cilat mund të të jenë vendbanime për fole për breshkën Caretta caretta.
ITALI
Zonat detare përreth Italisë, dhe veçanërisht Adriatiku, janë të frekuentuara nga një numër i madh breshkash (Caretta caretta) me origjinë nga Greqia, Qipro dhe vendet e tjera mesdhetare. Bregu italian i Adriatikut frekuentohet nga një numër i lartë breshkash, siç tregohet nga bllokimi dhenivelet e kapjeve , si në veri dhe në pjesët jugore, dhe përfaqëson një korridor migrues. Breshka jeshile Chelonia mydas është e rrallë në ujërat italiane por mund të gjendet në Adriatik, veçanërisht në jug. Niveli i lartë i kërcënimeve antropogjene në këto zona meriton më shumë vëmendje dhe masa konservimi. Për këto arsye projekti do të zbatohet në zona të zgjedhura në veriun dhe jugun e bregdetit Adriatik të Italisë.
Spanja
Zonat për fole Përkundër faktit se breshka detare(Caretta caretta) konsiderohej si “jo-folezuese ose e rastit” në bregdetin spanjoll të Mesdheut, që nga viti 2001 më shumë se 40 prova të aktivitetit fole të specieve janë raportuar në brigjet mesdhetare të Spanjës kontinentale dhe Ishujt Balearik. Ky aktivitet sporadik folezimi mund të luajë një rol të rëndësishëm në shpërndarjen në distancë të specieve dhe për të kuptuar përshtatshmërinë e tij të mundshme nën skenarë të ndryshëm të ngrohjes globale përmes kolonizimit në distanca të gjata. Prandaj është e nevojshme të sigurohet mbrojtja e tufës në këtë zonë e cila tani ka nevojë për burime të rritura. Veprimet aktuale për këtë aktivitet të ruajtjes janë të ndryshme midis rajoneve mesdhetare të Spanjës (duke përfshirë Katalonjën, Komunitetin e Valencias, Murcia, Andalusia dhe Ishujt Balearik). Komuniteti i Valencias është i vetmi rajon me të dhëna të vazhdueshme të aktivitetit të folezimit që nga viti 2014, me katër femra të ndryshme Caretta caretta të vëzhguar në këtë rajon në verën e vitit 2018. Komuniteti i Valencias përbëhet nga 3 provincat bregdetare të, nga veriu në jug, Castellón , Valencia dhe Alicante; gjithsej 419 km vijë bregdetare që shtrihet nga 40 ° 31′N, 0 ° 31′E në 37 ° 51′N, 0 ° 45′W. një rajon me një shkallë të lartë zhvillimi dhe turizmi përgjatë bregdetit të tij, me një popullsi prej më shumë se 3 milion njerëz që dyfishohet në muajt e verës. Kjo i bën foletë e vendosura të nënshtrohen presionit të rëndë antropogjenik dhe gjithashtu ndaj grabitjes. Zonat për foragjereUjërat e Komunitetit të Valencias janë një zonë e rëndësishme e ushqimit dhe zhvillimit për rezervat e mëdha të breshkave detare të krisurve të mitur Caretta caretta që vijnë nga rookeries e Atlantikut dhe Mesdheut Lindor. Në zonën më veriore të rajonit të Valencias, provinca e Castellón zë zonën midis Deltës Ebro dhe hendekut të Valencias dhe karakterizohet nga një shelf i gjerë kontinental që ngushtohet në jug. Duke vazhduar poshtë përgjatë vijës bregdetare, provinca e Valencias karakterizohet nga një raft me gjerësi mesatare. Alicante, provinca më jugore, ka një raft të ngushtë kontinental dhe një pjerrësi të madhe në buzë të raftit afër bregdetit. Dëshmitë nga sondazhet ajrore dhe studimet e kapjes së etiketimeve për rimarrjen kanë zbuluar shfaqjen e një numri të madh të breshkave detare të papjekura Caretta caretta mbi shelfin kontinental në brigjet lindore të Spanjës kontinentale, duke u përballur kështu me një rrezik të lartë të kapjes rastësore me mjete neritike të peshkimit . Në fakt, faktori kryesor i vdekshmërisë antropogjene që ndikon në breshkat detare Caretta caretta në rajon është kapja rastësore nga peshkimi; studimet në flotën e tralës së poshtme që operon në Komunitetin e Valencias kap rreth 238 breshka në vit.
TUNISI
Ujërat territorialë tunizianë dhe detet fqinjë përfaqësojnë habitate kritike për breshkat mesdhetare (Caretta caretta) me origjinë nga potencialisht të gjitha vendet e folezimit në Mesdhe. Kjo është për shkak të vendndodhjes së veçantë gjeografike të Tunizisë, dhe për shkak të karakteristikave ekologjike dhe oqeanografike të kësaj pjese të Mesdheut, veçanërisht shelfit të madh kontinental. Një përpjekje për të ruajtur faunën dhe florën e pasur që jetojnë në këtë zonë do të japë një kontribut të rëndësishëm në ruajtjen detare në të gjithë rajonin. Në veçanti, gjiri i Gabès në jug të Tunizisë është një “pikë e nxehtë e biodiversitetit detar” me një rëndësi të konsiderueshme rajonale dhe me zonën më të rëndësishme të peshkimit të flotës së peshkimit tunizian. Gjiri është habitati i preferuar për shumë specie vertikale vertikale mesdhetare, duke përfshirë breshkën e djathtë Caretta caretta. Breshka jeshile Chelonia mydas ndodh por është e rrallë në ujërat tuniziane. Për breshkat e detit, studimet e kryera në këtë zonë kanë treguar se breshkat e lakërve Caretta caretta ndërveprojnë kryesisht me peshkimin. Aktivitetet e projektit do të zhvillohen kryesisht në zonën e Gjirit të Gabes nga pjesa e tij veriore (Porti i Chebba), përmes pjesës qendrore (Sfax, me portin më të rëndësishëm të peshkimit në Tunizi) deri në rajonin e Zarzis në në jug, afër kufirit libian.
TURQIA
Të dhënat e disponueshme të marra nga studimet gjurmuese satelitore dhe analiza gjenetike e aksioneve të përziera për breshkat e karabit Caretta caretta tregojnë se habitatet detare në jug të Egjeut dhe brigjeve mesdhetare perëndimore të Turqisë sigurojnë habitate foragjere dhe dimëruese për popullsinë fole të Greqisë dhe popullsinë fole të Mesdheut perëndimor dhe popullatat e Qipros. Turqia gjithashtu siguron zona foragjere dhe dimëruese për breshkën e gjelbër (Chelonia mydas) që folezon popullatën e Qipros. Numri i lartë i vargjeve raportohet nga vendet perëndimore dhe vendet lindore ku dihet se ndodhin aktivitete të forta të peshkimit. Prandaj, u përzgjodhën dy zona kryesore në Mesdheun perëndimor dhe lindor ku të zbatohej projekti.
Responsibility for the information and views expressed on this web site lies entirely with the authors and does not reflect the official opinion of the EU.
